Hans maakt zich (geen) zorgen

Het is dinsdagochtend en ik maak me zorgen.

Voor het komende jaar 2019 moet er een begroting worden gemaakt. Met drie nieuwe teamleden worden de kosten hoger. Hopelijk zal het fonds dat we hebben aangeschreven in een groot deel voorzien. Waar ik geen rekening mee heb gehouden is de belasting die ook geheven wordt. Ik schrik er een beetje van. Nog meer uitgaven …

Die zorg is bij God bekend voor ik het heb uitgesproken. Terwijl ik in de ochtendstilte bid, hoor ik een stem: “Lees Matteus 17”. Geen idee wat daar staat, maar ik pak direct mijn bijbel erbij. Wat ik lees verrast me enorm.

Petrus krijgt een vraag over … belastinggeld! “Betaalt Jezus die wel?” “Jazeker”, reageert Petrus direct. Dan neemt Jezus hem apart. “Van wie vraagt een koning belasting? Van zijn kinderen of van zijn onderdanen?” “Van zijn onderdanen”, antwoordt Petrus. “Juist”, zegt Jezus, “dus de kinderen van de Vader zijn vrijgesteld. Maar om geen aanstoot te geven, ga naar het meer, vang de eerste de beste vis, open zijn bek en haal daar het belastinggeld uit om voor twee personen te kunnen betalen.”   

Dus … ik moet een grote vis vangen, Heer?

Later die ochtend spreek ik via Skype met een Amerikaan die in Hongarije woont en vraagt of er in Nederland plaats is voor buitenlandse zendelingen. Ik vertel van mijn ervaring die ochtend, we bespreken zijn vraag en aan het eind van onze skypesessie stelt hij voor: “Hans, wat denk je ervan als ik in mijn Amerikaanse netwerk rondvraag of er kerken zijn die naar Nederland willen komen? Dan nodig ik vijftien pastors uit voor een weekend in Rotterdam, jij vertelt het ICP verhaal, we bezoeken een interculturele kerk en dan stel ik hen de vraag of ze jullie financieel willen supporten. Zeker weten dat daar interesse voor is; Amerikanen zijn genereus en ze willen graag leren over intercultureel kerk zijn. Jullie hebben iets te bieden!”

Beet! Een vis met een bek vol belastinggeld en wie weet wat nog meer … Als God zo goed voor ons zorgt, waarover zou ik me dan nog zorgen maken?