Het is een onvergetelijke reis geworden. In tien dagen hebben we heel wat nieuwe ervaringen opgedaan. Al onze zintuigen zijn geprikkeld!

We gaan vandaag proberen om bij de zus van onze Marokkaanse vriendin uit Veenendaal te komen. Terwijl we ons ontbijtje eten – boter, kaas en eieren, olijven, brood en koffie, dat alles voor 1,5 Euro p.p. – appen we met Nederland. "Rijd vanaf Al Hoceima richting Nador tot bezinestation Afriquia en wacht daar om 13 uur op mijn zwager. Hij zit dáár óf in de moskee ernaast." 

We zijn vandaag van Oujda naar Fez gereden. Dat ging goed op tijd. De trein van 8 uur 's morgens bracht ons in zes uur naar Fez, 350 km. verderop. Je hebt dan al snel een praatje. Een beetje Frans, Engels, gebarentaal en gewoon blijven lachen. De meeste mensen vinden het leuk als je probeert om Darija, Marokkaans Arabisch, te spreken. 

Je hebt vrienden in Marokko voordat je het weet! Zeer binnenkort maken Carolien en ik daar voor tien dagen een rondreis. De kinderen gaan uit logeren en wij laten ons onderdompelen in de cultuur van zoveel medelanders. Mede dankzij de Regenboog Zuidgemeente die ons bij het afscheid een mooi bedrag meegaf voor de tickets – die je overigens al voor 75 Euro p.p. retour hebt.

In het optrekken met moslims, migranten en medelanders gebeurt er altijd wel wat. Zo kwam Hans, direct na de aanslagen in Parijs, onaangekondigd en met een bos bloemen bij moskee Nasser en trof daar het bestuur, de imam én de burgemeester. Er ontstond een mooi gesprek over angst en geloof. Dat resulteerde in een uitnodiging aan de moskee om te komen praten met de kerken. B&W was er op 3 februari ook bij.

De Iraanse kerk is de snelst groeiende van de wereld. We zien dat ook in ICF. Niet alleen op zondag, maar ook op de vrijdag als we een Farsitalige bijbelstudiegroep hebben. Er zijn steeds weer nieuwe mensen, jonge gelovigen met een moslimachtergrond. Hoe komt het dat Iraniërs zich zo massaal tot Jezus keren?

Met een brede glimlach op zijn gezicht komt daar Mohammed aangereden. Dat moet hem zijn: jaar of 50, djellaba aan, Marokkaanse muts op zijn bebaarde hoofd. Op de scooter rijdt hij vóór. Langs de voet van de Rifbergen, met uitzicht op de Middellandse Zee, over een kronkelweg en tussen stenen huizen door.

Als je door de nauwe straatjes van de medina (= oude stadsdeel) in Fez zwerft, heb je binnen de kortste keren een 'gids' aan je broek hangen. Meestal zijn het jongens van een jaar of twaalf. Ze lopen een tijd met je mee, praten in allerlei talen, tot ze op de goede golflengte zitten, en hopen dan op een paar dirham. Meestal bedanken we ze drie keer met shokran, merci en no thanks voordat ze afdruipen.

We willen wat eten in Oujda. Lopen rond en kijken goed. In bijna elk restaurant zien we alleen mannen. Zijn vrouwen niet welkom? Waar eten zij dan? Kunnen Carolien en ik er naar binnenlopen? Een ober ziet ons aarzelen. Hij is niet opdringerig, maar vraagt wel wat we willen. Vriendelijke man. We zien iets lekkers op het menu. Gelukkig staat het ook in letters die we kunnen lezen. Maar hoe leg je uit dat Carolien allergisch is? 

De website www.hansencarolien.nl is af en online!

Je vindt hier een webshop, waar Carolien leuke, zelfgemaakte cadeautjes aanbiedt; een overzicht van artikelen, preken en bijbelstudies; een gebedshoek met voorbede- en dankpunten. En we gaan deze blog regelmatig bijhouden.

Van 2006 tot 2014 werkten wij, Hans en Carolien Euser, als voorgangersechtpaar in Evangeliegemeente De Regenboog, maar daar is verandering in gekomen. Eind 2014 hebben wij afscheid genomen. Sinds 1 januari 2015 wijden we ons fulltime toe aan Netwerk - ICF Veenendaal, de stichting die zich richt op 'nieuwe Nederlanders' in onze woonplaats.