“Vanmorgen kreeg ik via mijn brahmaan twee woorden door: vertrouwen en overgave. Ik ben benieuwd wat die met deze avond te maken hebben.”

De officiële opening van BLEND Bloemhof ligt alweer even achter ons. Het kwam er nog niet van om er een blog over de schrijven. Maar onze oudste nicht Christine Koster was erbij. Zij schreef dit leuke verslag.

Vijfentwintig jaar geleden werd ik (Hans) gevonden door iemand die ik 'de grootste liefde van mijn leven' noem.

Yes! We krijgen een prachtige startsubsidie voor stichting BLEND Bloemhof van de gemeente Rotterdam. We vinden het niet alleen fijn om geld te ontvangen voor de realisatie van de plannen, maar we zijn ook blij met de erkenning én de gratis PR. Prachtig dat de stad deelt in onze droom.

Niet de kracht van wapenen,
niet het werk van mensenhanden,
onze kracht is in de naam van de Heer.

“Gerrit, bedankt, Gerrit bedankt, Gerrit bedankt.” Op de afscheidsbijeenkomst voor onze overleden ploeggenoot zet zijn buurvrouw het lied in. We zingen met veertig buurtbewoners mee, in het kleine ‘kakelhok’, de recreatieruimte van de seniorenflat waar hij met zijn vriendin acht jaar lang samenwoonde. Vanwege de schulden die hij had was het niet mogelijk om een begrafenisplechtigheid te regelen. Alleen zijn naaste familie had afscheid kunnen nemen. Dit was het moment voor zijn vrienden, buren en, sinds ongeveer een jaar, zijn ploeggenoten, de leden van onze huisgroep.

De ploeg komt weer bijeen, onze buurt-huisgroep rond de tafel. Carolien is ziek en ouwe Gerrit kan niet komen vanwege zijn stoppen-met-roken-cursus. Maar zijn buurvrouw is nieuwsgierig naar onze bijbelstudies, en dus dekken we de tafel voor z’n dertienen. Terwijl de roti binnenkomt, wordt er aangebeld: “Dirk is gevallen”. En zo raap ik, twee huizen verderop, mijn 94-jarige buurman van de vloer. “Ik heb een nieuwe sneeuwschuiver staan”, zegt hij dankbaar. “Die mag je hebben.”

Het is dinsdagochtend en ik maak me zorgen.

Intercultureel kerk-zijn met mensen van verschillende achtergronden verrijkt je geloof. Maar dan moet je wel met elkaar in gesprek gaan. In de pioniersplek waar we als gezin komen, LEEF! Rotterdam Zuid, is daar een mooie manier voor gevonden. Eens per twee weken wordt er een Discovery Bible Study zondag gehouden. Zoals afgelopen week...

We hebben een kapster gevonden. De koffiemachine is gevuld met Braziliaanse bonen. En we hebben zoveel kleding gedoneerd gekregen dat we er voorlopig tegenaan kunnen. Op woensdag 10 maart opent BLEND Bloemhof haar deuren voor de buurt. Via www.blend.nl kun je een afspraak maken met maximaal vier personen per kwartier.

Hij woont nog geen jaar in Nederland. Zat direct na zijn aankomst vanuit Iran 4,5 maand vast in detentiecentrum Rotterdam. En vanwege een technische storing moest hij het daar een maand lang zonder warm water stellen.

“Mama, ik vind dit zo ontroerend!” Net voordat ze naar bed gaat valt Rhodé, onze jongste van elf, in de armen van Carolien. We zijn net terug van ons eerste bezoek aan het pand, vijf huizen verderop in de straat waar we wonen. Hierover droomden we twee jaar geleden. Sindsdien is er veel gebeurd. En toen ontvingen we de sleutel.

Het is Goede vrijdag kwart voor twaalf ‘s nachts. De buurman is driftig in de weer met hamer en boor. Als we met slaperige ogen door het raam kijken, zien we zijn bed aan een touw naar beneden zakken. “Hé buurman, ga je verhuizen?”, vragen we met enige verbazing. Als hij antwoordt proberen we onze blijdschap te onderdukken. “Ik ga weg”, zegt hij. En zo komt er een eind aan bijna drie jaar overlast en heel veel geduld en gebed.

Iedere twee weken worden wij verrast door een bijzonder stel mensen. Ze noemen zichzelf ‘de ploeg’. Komen rond half zes met veel enthousiasme binnen en verwelkomen ons met recepten van de Lidl, uitgeknipte puzzels uit de plaatselijke krant, plaatjes van ballerina’s voor Roos, iets lekkers voor na de maaltijd en zelfs hond Puck wordt niet vergeten, waardoor er tegenwoordig geen handtas meer veilig is voor haar nieuwsgierige, natte neus.

De ondertekening van ons contract, enkele weken geleden, is goed vastgelegd. Terwijl voorzitter Fred Kappinga zijn handtekening zet, kijkt Hans nauwlettend toe. Bestuurslid Jan Wessels en officemanager Emile Leung fotograferen het moment, samen met Zmnako Karem die ondertussen zorgt voor voldoende licht. Carolien is niet in beeld, maar heeft wel het winnende plaatje geschoten. Symbolisch ook: alles werkt mee aan eenzelfde doel. We hebben met elkaar gevierd dat we uiteindelijk een formele aanstelling hebben bij ICP.